มันง่ายที่จะเข้าใจว่ายาอย่าง phenylephrine ได้ขึ้นชั้นวางขายในร้านขายยาได้อย่างไรในตอนแรก ยาบรรเทาอาการคัดจมูกที่พบเห็นทั่วไป ซึ่งใช้มากที่สุดในฐานะส่วนผสมในยารักษาหวัดหลายชนิด เช่น DayQuil และ Sudafed PE นั้นได้รับการกําหนดว่า “ปลอดภัยและมีประสิทธิภาพ” โดยสํานักงานคณะกรรมการอาหารและยา (FDA) ในปี 1976 เมื่อหน่วยงานกําลังให้การรับรองยาที่อยู่ในตลาดมาหลายปีก่อนที่หน่วยงานจะกําหนดมาตรฐานประสิทธิภาพใดๆ – ด้วยข้อกําหนดที่ผ่อนปรนน้อยกว่าในปัจจุบัน หลังการทบทวนการศึกษา 14 ชิ้น (ไม่เปิดเผย 12 ชิ้น และตีพิมพ์ 2 ชิ้น) จากบริษัทยา – ซึ่งเป็นหลักฐานที่เพียงพอในขณะนั้น – คณะผู้เชี่ยวชาญที่ได้รับมอบหมายให้ประเมินยารักษาอาการแพ้ที่ไม่ต้องใช้ใบสั่งแพทย์มีมติว่า phenylephrine มีประสิทธิภาพ
แต่ phenylephrine ไม่เคยมีประสิทธิภาพ สิ่งที่น่าสงสัยจึงคือ ทําไมถึงอยู่บนชั้นวางขายเหล่านั้นได้นานถึง 50 ปีโดยไม่มีใครคัดค้าน สถานการณ์นี้เปลี่ยนไปเมื่อวันที่ 12 กันยายน เมื่อคณะกรรมการที่ปรึกษาของ FDA ชุดหนึ่งที่กําลังพิจารณางานวิจัยเก่าๆ นั้นลงมติเป็นเอกฉันท์ 16-0 ว่ารูปแบบทางปากทั่วไปของ phenylephrine ไร้ประสิทธิภาพ ซึ่งเปิดทางให้ผลิตภัณฑ์ที่อ้างว่ามันทํางานได้ถูกนําออกจากร้านค้าทั้งหมด ถึงแม้ว่าการตัดสินใจสุดท้ายโดยเจ้าหน้าที่ของหน่วยงานอาจใช้เวลาหลายเดือนและต้องเผชิญกับการท้าทายทางกฎหมาย แต่การลงมติของคณะกรรมการเพียงอย่างเดียวก็อาจเป็นการสั่งโทษตายต่อยาตัวนี้ ซึ่งปรากฏอยู่ในผลิตภัณฑ์ที่รวมกันมีมูลค่าการใช้จ่ายในสหรัฐอเมริกาประมาณ 1.8 พันล้านดอลลาร์ต่อปี
ผู้เชี่ยวชาญต่างยอมรับว่ายาที่ไม่ต้องใช้ใบสั่งแพทย์ไม่ควรสามารถไปครึ่งศตวรรษโดยไม่ถูกประเมินใหม่ตามมาตรฐานทางวิทยาศาสตร์ใหม่ๆ FDA ตั้งแต่ปลายทศวรรษ 1960 ได้กําหนดให้ยาที่ไม่ต้องใช้ใบสั่งแพทย์ต้องผ่านมาตรฐานด้านความปลอดภัยและประสิทธิภาพอย่างเป็นทางการ แต่นับตั้งแต่การกวาดล้างยาที่ไม่ผ่านเกณฑ์เหล่านั้นออกจากตลาดในช่วงต้นทศวรรษ 1970 การอนุมัติเหล่านั้นจริงๆ แล้วถูกเรียกคําถามจริงจังเฉพาะในเรื่องของความปลอดภัย “ใน 50 ปี ผมไม่เคยจําได้ว่ามียาถูกนําออกจากตลาดเพราะมันไร้ประสิทธิภาพ” กล่าว Leslie Hendeles ศาสตราจารย์เกียรติคุณที่ University of Florida’s College of Pharmacy และเป็นที่ปรึกษาของ FDA “ถ้ามันไม่พัง FDA ก็โดยปกติไม่มีทรัพยากรเพียงพอที่จะซ่อมมัน” เรื่องของ phenylephrine ดังนั้นจึงไม่ใช่แค่ตัวอย่างของการละเลยในอดีตของหน่วยงาน แต่ Hendeles เรียกมันว่า “โพสเตอร์ไชลด์” ของความพยายามใหม่ในการทําความสะอาดมันทุกทางเดิน
แม้ว่ามันจะเป็นที่นิยมในปัจจุบัน phenylephrine กลายเป็นยาบรรเทาอาการคัดจมูกหลักที่ไม่ต้องใช้ใบสั่งแพทย์ผ่านกระบวนการกําจัดอย่างหนึ่ง คณะกรรมการในปี 1976 ที่อนุญาตให้มันอยู่ต่อในตลาดหลังจาก FDA ปรับปรุงมาตรฐานของตนยังอนุมัติยาบรรเทาอาการคัดจมูกอีกสองชนิด: pseudoephedrine และ phenylpropanol