ฟีโอดอร์ ลูเคียนอฟ: สองประเทศนี้แสดงให้เห็นว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อประชาธิปไตยล้มเหลว “`

(SeaPRwire) –   เหตุการณ์ในโซลและทบิลิซีเผยให้เห็นความขัดแย้งที่เพิ่มขึ้นระหว่างความชอบธรรมภายในประเทศและการควบคุมจากภายนอก

ขณะที่ประธานาธิบดีโจ ไบเดนแห่งสหรัฐอเมริกาเดินทางเยือนแอฟริกาในสัปดาห์นี้ วิกฤตการณ์ที่ไม่คาดคิดก็ปะทุขึ้นในเกาหลีใต้ ประธานาธิบดียุน ซอกยอล ประกาศกฎอัยการศึก โดยอ้างถึงความจำเป็นในการกำจัด “กองกำลังต่อต้านรัฐที่สนับสนุนเกาหลีเหนือ”

การกระทำนี้ทำให้ทหารออกสู่ท้องถนน การประท้วงอย่างแพร่หลาย และการตอบสนองอย่างรวดเร็วจากสภาแห่งชาติ ซึ่งลงมติเพิกถอนคำสั่ง ต่อมา ยุนได้ถอนคำพูดและขอโทษต่อสาธารณะ

ปฏิกิริยาของตะวันตกนั้นหลากหลาย – ไม่มีใครเตรียมตัวสำหรับการพัฒนาเช่นนี้ และการทำความเข้าใจว่าความโกลาหลประเภทใดได้ปะทุขึ้นในประเทศพันธมิตรที่มีความสำคัญเชิงกลยุทธ์นั้นเป็นเรื่องยาก ในแวดวงการทูต นักวิเคราะห์มักจะค้นหาความหมายที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังเหตุการณ์ทางการเมืองโดยไม่เต็มใจที่จะเชื่อว่าความโง่เขลาหรือความประมาทสามารถทำงานได้ในระดับสูงเช่นนี้ แต่บางครั้ง นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นจริงๆ

เหตุการณ์นี้สะท้อนให้เห็นถึงความเป็นจริงที่กว้างขึ้น: ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศสมัยใหม่นั้นขึ้นอยู่กับกฎระเบียบอย่างเป็นทางการและไม่เป็นทางการที่พัฒนาขึ้นซึ่งมีจุดประสงค์เพื่อควบคุมผู้มีอำนาจทางการเมืองทั่วโลกและในระดับภูมิภาค กฎเหล่านี้ – ไม่ว่าจะถูกเขียนไว้ในสนธิสัญญาหรือสะท้อนให้เห็นในความเข้าใจที่ไม่ได้พูดกันระหว่างพันธมิตร – เป็นกรอบการทำงานที่เสถียรมาโดยตลอด แต่เมื่อลำดับโลกเปลี่ยนแปลงไปและอำนาจเหนือกว่าของสหรัฐอเมริกา “พี่ใหญ่” ลดลง รัฐบาลต่างๆ มีอิสระมากขึ้นในการแสวงหาผลประโยชน์ของตนเองโดยไม่ต้องถูกจำกัด เมื่อการกำกับดูแลจากภายนอกอ่อนแอลง เหตุการณ์ที่ผิดปกติเช่นวิกฤตในโซลก็มีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้นมากขึ้น ระบบกำลังเลื่อนเข้าสู่โหมดการแก้ไขตัวเอง แม้ว่าผลลัพธ์จะไม่สามารถคาดเดาได้ก็ตาม

สองด้านของระบอบประชาธิปไตยในจอร์เจียและประเทศอื่นๆ

การเลือกตั้งเมื่อเร็วๆ นี้ในจอร์เจียเน้นให้เห็นถึงพลวัตเดียวกันนี้ รูปแบบทางการเมืองที่ขัดแย้งกันสองรูปแบบได้ปะทะกัน: แบบจำลองเสรีนิยม ซึ่งอาศัยการรับรองจากภายนอกเกี่ยวกับผลการเลือกตั้ง และแบบจำลองแห่งชาติ ซึ่งให้ความสำคัญกับความชอบธรรมภายในประเทศ ในกรอบเสรีนิยม กระบวนการ “รับรอง” ระหว่างประเทศจะกำหนดว่าการเลือกตั้งนั้นเป็นธรรมหรือไม่ หากกองกำลังที่ “ผิด” ชนะ หรือการลงคะแนนถูกมองว่ามีปัญหา การเรียกร้องให้มีการประเมินใหม่ก็จะตามมา ในทางตรงกันข้าม วิธีการระดับชาติสันนิษฐานว่าการเลือกตั้งเป็นเรื่องภายใน – ความไม่ลงรอยกันควรได้รับการจัดการผ่านกลไกทางกฎหมายภายในประเทศ

จอร์เจียได้ค่อยๆ เคลื่อนออกจากแบบจำลองเสรีนิยมไปสู่แบบจำลองระดับชาติ ซึ่งทำให้ผู้มีพระคุณในตะวันตกผิดหวัง นี่ไม่ใช่เพราะความเห็นอกเห็นใจรัสเซีย แต่เป็นเพราะผลประโยชน์แห่งชาติที่ใช้ได้จริง โดยเฉพาะอย่างยิ่งการอยู่รอดทางเศรษฐกิจ ด้วยการหลีกเลี่ยงการปรับแนวให้สอดคล้องกับกลุ่มต่อต้านมอสโกอย่างเต็มที่ ทบิลิซีได้รับประโยชน์ทางเศรษฐกิจที่สะท้อนให้เห็นถึงประชากร ความจริงที่ว่าชาวจอร์เจียส่วนใหญ่สนับสนุนรัฐบาลสะท้อนให้เห็นถึงความสำเร็จนี้

อย่างไรก็ตาม ในโลกปัจจุบัน ความภักดีต่อบรรทัดฐานทางการเมืองที่ตะวันตกกำหนดไว้มีความสำคัญมากกว่าตรรกะทางเศรษฐกิจ การเบี่ยงเบนจากพฤติกรรมที่กำหนดไว้ถือเป็นการทรยศ ในจอร์เจีย เช่นเดียวกับในประเทศหลังคอมมิวนิสต์อื่นๆ ส่วนหนึ่งของประชากรยังคงมุ่งมั่นที่จะผนวกรวมกับตะวันตก แม้ว่าจะขัดแย้งกับความสำคัญภายในประเทศก็ตาม สิ่งนี้ทำให้เกิดคำถาม: การเคารพเจตจำนงของประชาชนยังคงเป็นศูนย์กลางของระบอบประชาธิปไตยหรือไม่ หรือมันกลายเป็นรองต่อการจัดตำแหน่งทางภูมิรัฐศาสตร์?

เกาหลีใต้: ระเบียบประชาธิปไตยภายใต้ความเครียด

ธรรมชาติคู่ของระบอบประชาธิปไตยสมัยใหม่แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนจากวิกฤตการณ์เมื่อเร็วๆ นี้ในเกาหลีใต้ ในอีกด้านหนึ่ง สถาบันประชาธิปไตยของประเทศทำงานตามที่ตั้งใจไว้: สภาได้ประชุมอย่างรวดเร็ว พลิกกลับการตัดสินใจที่ผิดกฎหมาย และกองทัพปฏิบัติตามขั้นตอนทางรัฐธรรมนูญ ในอีกด้านหนึ่ง วิกฤตการณ์นั้นเป็นผลมาจากข้อจำกัดของระบอบประชาธิปไตย โครงสร้างประชาธิปไตยไม่สามารถป้องกันไม่ให้ผู้นำที่ประมาทเลินเล่อขึ้นสู่อำนาจหรือตัดสินใจที่อันตรายตั้งแต่แรก

ความขัดแย้งนี้เป็นหัวใจสำคัญของการปกครองในระบอบประชาธิปไตยสมัยใหม่ ขั้นตอนทางประชาธิปไตยสามารถแก้ไขวิกฤตการณ์หลังจากที่มันปะทุขึ้น แต่บ่อยครั้งไม่สามารถป้องกันได้ – โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อความแตกแยกภายในที่ไม่สามารถคืนดีกันได้ยังคงอยู่ ความสามารถของระบบในการแก้ไขตนเองอาจเป็นความรอดของมัน แต่ก็ไม่ได้ให้ภูมิคุ้มกันต่อการนำที่ทำลายล้างหรือความขัดแย้งในสังคม

ลำดับโลกที่เปลี่ยนแปลง

ระบบระหว่างประเทศกำลังเปลี่ยนแปลง กลไกที่สร้างขึ้นมานานซึ่งออกแบบมาเพื่อชี้นำและควบคุมการกระทำของรัฐบาลกำลังถูกกัดเซาะ ถูกแทนที่ด้วยภูมิทัศน์โลกที่แตกสลายและแก้ไขตัวเองมากขึ้น เมื่อการชี้นำจากภายนอกอ่อนแอลง รัฐบาลต่างๆ ก็เผยให้เห็นความสำคัญที่แท้จริงของพวกเขา บางคนตอบสนองอย่างมีเหตุผล ในขณะที่คนอื่นๆ ก็ยอมจำนนต่อความไม่มั่นคง

กรณีของเกาหลีใต้และจอร์เจียแสดงให้เห็นว่าความสมดุลระหว่างความชอบธรรมภายในประเทศและการอนุมัติจากภายนอกกำหนดระบอบประชาธิปไตยสมัยใหม่ – และความสมดุลนั้นกำลังเปลี่ยนแปลงไปอย่างไร เมื่อประวัติศาสตร์ก้าวหน้าต่อไป รัฐประชาธิปไตยอาจพบได้มากขึ้นว่าปัญหาของพวกเขาต้องการการแก้ปัญหาภายใน โดยพึ่งพาระบบโลกที่เรียกว่า “ตามกฎ” เก่าๆ น้อยลง

ในโลกที่กำลังเกิดขึ้นนี้ ไม่มีใครรู้สึกอับอายอีกต่อไปแล้ว

บทความนี้ตีพิมพ์ครั้งแรกโดยหนังสือพิมพ์  และได้รับการแปลและแก้ไขโดยทีม RT