เรื่องจริงเบื้องหลังชายคนที่ตั้งชื่อ “รถไฟใต้ดิน”

แฮร์เรียต ทับแมน เป็น “ผู้นําทาง” ที่มีชื่อเสียงที่สุดของสิ่งที่เรียกว่า รถไฟใต้ดิน ซึ่งเป็นเครือข่ายบ้านปลอดภัยที่ช่วยชาวอเมริกันผิวดําที่เป็นทาสในภาคใต้หลบหนีไปยังภาคเหนือของสหรัฐอเมริกาและแคนาดาในช่วงปี 1850 แต่เธอไม่ได้คิดคําว่า ‘รถไฟใต้ดิน’ ขึ้นมา และผู้ชายที่คิดคํานี้ขึ้นมาก็ถูกประวัติศาสตร์ลืมเลือนไป

วลีนี้ย้อนกลับไปถึงการหลบหนีที่ถูกจัดระเบียบโดย โทมัส สมอลล์วูด (1801-1883) ช่างทํารองเท้าผิวดําที่ทํางานใกล้อาคารรัฐสภาสหรัฐอเมริกาและเป็นพ่อของเด็ก 4 คน

ระหว่างปี 1842 ถึง 1844 สมอลล์วูดช่วยทาสผิวดําที่เป็นคนใช้ของพนักงานรัฐบาลหลบหนีไปแคนาดา และเขียนเรื่องราวเหล่านี้ภายใต้นามแฝงสําหรับหนังสือพิมพ์นักปลดแอกในอัลบานี รัฐนิวยอร์ก ซึ่งอยู่ตามเส้นทางหลบหนีที่เขาใช้ (การค้าทาสจะไม่ถูกยกเลิกในวอชิงตัน ดี.ซี. จนถึงปี 1862)

ในหนังสือใหม่ที่ออกเมื่อวันที่ 19 กันยายน Flee North: A Forgotten Hero and the Fight for Freedom in Slavery’s Borderland นักข่าวผู้ได้รับรางวัลพูลิตเซอร์ สกอตต์ เชน ได้ติดตามการกล่าวถึงรถไฟใต้ดินครั้งแรกในคอลัมน์วันที่ 10 สิงหาคม 1842 ในหนังสือพิมพ์อัลบานี Tocsin of Liberty ซึ่งเขียนโดยสมอลล์วูดภายใต้นามแฝง Sam Weller:

การเขียนภายใต้นามแฝงทําให้สมอลล์วูดไม่เป็นที่รู้จักในหมู่ครัวเรือนในสหรัฐอเมริกา คอลัมน์นี้เป็นหนึ่งในจดหมายเหยียดหยามที่เขาจะถึงบุคคลมั่งคั่งที่เป็นเจ้าของทาสที่หลบหนี ซึ่งหนังสือพิมพ์ส่งไปยังทุกคนที่ถูกกล่าวถึงในข้อความ จดหมายฉบับนี้ถูกเขียนถึง โทมัส เอ. สกอตต์ ของวอชิงตัน ดี.ซี. เกี่ยวกับ เฮนรี ฮอว์กินส์ ชายที่สกอตต์เอาไว้เป็นทาสที่กําลังจะออกเดินทางไปทางเหนือ

ไม่กี่สัปดาห์ต่อมา สมอลล์วูดใช้คําว่า ‘รถไฟใต้ดิน’ อีกครั้งในคอลัมน์วันที่ 24 สิงหาคม 1842 ในการตอบสนองต่อแพทย์ชื่อ เจมส์ จี. คูมบส์ ที่โพสต์ประกาศจับกุมสองชายที่เขาเอาไว้เป็นทาสในวอชิงตัน ดี.ซี. “ผมเพียงแค่บอกเขาเป็นการเตือน โดยทางความระมัดระวัง ว่าความลับของ ‘รถไฟใต้ดิน’ ไม่เคยถูกสื่อสารให้ใครรู้นอกจากประธานาธิบดีและคณะรัฐมนตรีของเขา”

ในคอลัมน์ต่อๆ มา สมอลล์วูดจะอ้างอิงเล่นๆ ถึงบุคคลที่กําลังมองหาทาสหนีของตนว่า “ติดต่อสํานักงานของรถไฟใต้ดิน”

ในขณะที่ ทับแมน จะนําคนจากภาคใต้ขึ้นไปตามทุ่งนาและพงหญ้าในชนบท สมอลล์วูดกําลังช่วยชาวอเมริกันผิวดําหลบหนีจากพื้นที่เมืองเป็นห