ฟีโอดอร์ ลูคยานอฟ: อิหร่านและอิสราเอลอาจลุกลามไปสู่สงครามเต็มรูปแบบได้หรือไม่?

(SeaPRwire) –   การโจมตีซึ่งกันและกันของพวกเขาเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วทั้งในจำนวนและความรุนแรง

สถานการณ์ในตะวันออกกลาง ที่ซึ่งความทะเยอทะยานของอิหร่านและอิสราเอลชนกันอีกครั้ง เป็นเรื่องที่ขัดแย้งกันตรงที่ไม่มีทางออก ทั้งสองฝ่ายต้องการหยุดการพุ่งทะยานของอีกฝ่าย แต่สิ่งนี้เป็นไปไม่ได้หากไม่มีผลร้ายแรงต่อตนเอง มีสาเหตุหลายประการสำหรับสถานการณ์นี้ รวมถึงความหนาแน่นของภูมิศาสตร์ในภูมิภาค ซึ่งการกระทำใดๆ จะก้องกังวานไปทั่วและส่งผลกระทบกลับอย่างผิดปกติ ที่สำคัญกว่านั้น ปัญหาและความสัมพันธ์ทั้งหมดพันกันอย่างซับซ้อนจนการคลายปมเหล่านั้นต้องใช้ความพยายามมหาศาลที่ไม่มีใครทำได้ ในทางทฤษฎี สายที่เชื่อมโยงสามารถถูกตัดด้วยการโจมตีที่เปลี่ยนแปลงเกมอย่างรุนแรง แต่ไม่มีใครมีทรัพยากรเพียงพอ

คำพูดสุดท้ายนี้อาจดูขัดแย้งเล็กน้อย อิสราเอลกำลังดำเนินนโยบายที่ก้าวร้าวมากในการปรับโครงสร้างภูมิทัศน์ความปลอดภัยทั้งหมด โดยหวังจะควบคุมภัยคุกคามโดยรอบได้ในระยะยาว ในทางตรงกันข้าม อิหร่านมักถูกมองว่าเป็นอำนาจที่แก้ไขอย่างแข็งขัน โดยจัดการภูมิทัศน์ระดับภูมิภาค บางครั้งโดยตรง แต่โดยเฉพาะอย่างยิ่งผ่านการใช้กลุ่มพันธมิตร (ชนิดของ ‘แกนแห่งการต่อต้าน’) ในประเทศต่างๆ สมมติฐานที่ว่าการต่อสู้ครั้งสำคัญมีแนวโน้มที่จะได้รับการสนับสนุนจากความจริงที่ว่าทั้งภูมิภาคอยู่ในภาวะปั่นป่วนอยู่แล้ว และอำนาจภายนอก รวมถึงสหรัฐฯ ที่เคยโดดเด่น ปลอมตัวเป็นการมีส่วนร่วมอย่างแข็งขันมากกว่าที่จะรู้ว่าต้องการอะไรแน่ ดังนั้น นี่เป็นช่วงเวลาที่เหมาะสมสำหรับผู้กล้าหาญและผู้มุ่งมั่นที่จะก้าวกระโดดไปสู่สถานะใหม่ แต่สถานะใหม่คืออะไร?

ในอดีต มีอำนาจที่โดดเด่นต่อเนื่องกันในส่วนนี้ของโลก ส่วนใหญ่เป็นนายอาณานิคมจากตะวันตกในช่วงสองสามศตวรรษที่ผ่านมา ตอนนี้ ด้วยเหตุผลต่างๆ (ส่วนใหญ่เป็นเหตุผลภายในของพวกเขาเอง) อำนาจเหล่านี้ถอนตัวออกไป บางทีอาจถอนตัวถาวร นี่คือเวลาสำหรับผู้เล่นในท้องถิ่นที่จะยืนยันสิทธิ์ในการครองอำนาจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากบางประเทศมีประเพณีที่เกี่ยวข้อง (อิหร่าน ตุรกี) อีกบางประเทศมีศักยภาพทางทหาร (อิสราเอล) และอีกประเทศหนึ่งมีเงินจำนวนมากและควบคุมศาลเจ้าทางศาสนาที่สำคัญ (ซาอุดิอาระเบีย)

ในสมัยก่อน การต่อสู้เพื่ออิทธิพลจะดุเดือด และแน่นอนว่ายังคงมีการแข่งขันในปัจจุบัน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง อิหร่านถูกสงสัยอย่างกว้างขวางว่าพยายามครองตะวันออกกลางทั้งหมดด้วยอิทธิพลทางศาสนาและการเมือง (ผ่านชุมชนชีอะห์และองค์กรการเมืองที่เป็นมิตร) ตุรกีเล่นบทบาทกับแนวคิดของ ‘นีโอ-ออตโตมัน’ เป็นระยะๆ แม้ว่าจะหลีกเลี่ยงอย่างระมัดระวัง แต่แนวคิดในการควบคุมเขตความปลอดภัยนอกเหนือจากพรมแดนของตนเองนั้นถูกนำมาใช้เป็นเวลาหลายทศวรรษแล้ว

อย่างไรก็ตาม รูปแบบต่างๆ ของการขยายตัวได้หยุดอยู่ที่การพิชิตพื้นที่เพื่อผลประโยชน์ของการขยายอาณาเขตมานานแล้ว เป้าหมายยังคงเหมือนเดิม: เพื่อรักษาสถานการณ์ที่เอื้ออำนวยมากขึ้นในแง่ของความลึกเชิงกลยุทธ์ กล่าวคือ ความสามารถในการป้องกันตนเองจากภัยคุกคามภายนอกได้อย่างน่าเชื่อถือและเพื่อเสริมสร้างความปลอดภัยในประเทศ

นี่เป็นปรากฏการณ์ที่แพร่หลาย ประเทศบางประเทศได้รับพรเพราะไม่มีประเทศเพื่อนบ้านที่สร้างปัญหา (ออสเตรเลียหรือรัฐอเมริกาเหนือเป็นตัวอย่าง แม้ว่าในกรณีหลัง สหรัฐฯ จะชี้ไปที่เม็กซิโกและการย้ายถิ่นฐาน) แต่สิ่งเหล่านี้เป็นข้อยกเว้นที่หายากมาก ในกรณีส่วนใหญ่ ปัญหาเช่นนี้ต้องเผชิญหน้า การขยายพรมแดนเคยเป็นเรื่องปกติ ตอนนี้เป็นข้อยกเว้น – มันไม่เสถียร (เพราะเป็นไปไม่ได้ที่จะทำให้ถูกต้องตามกฎหมาย) และมีราคาแพง เขตกันชนเป็นเรื่องธรรมดามากขึ้นและเรามักเห็นพวกเขา แต่แน่นอนว่าวิธีนี้ขึ้นอยู่กับสถานการณ์

สุดท้าย มีตัวเลือกในการแทรกแซงกิจการภายในของประเทศเพื่อนบ้านเพื่อขัดขวางไม่ให้ทำการใดๆ อย่างอิสระ นี่อาจเป็นรูปแบบการขัดขวางที่พบมากที่สุดในปัจจุบัน แม่นยำยิ่งขึ้น เป็นสิ่งที่พึงปรารถนาเพราะไม่เกี่ยวข้องกับการต่อสู้ครั้งใหญ่และความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับพวกเขา อย่างไรก็ตาม มันไม่ได้ผลเสมอไป

กลับมาที่แกนอิหร่าน-อิสราเอล ทั้งสองฝ่ายตระหนักถึงความเป็นไปไม่ได้ของการบรรลุเป้าหมายที่ต้องการผ่านการปะทะกันโดยตรงเต็มรูปแบบ ดังนั้น การเดินเส้นขอบอย่างต่อเนื่อง รวมถึงขั้นตอนที่ยั่วยุอย่างมาก ในความคาดหวังว่าการตอบสนองจะไม่ข้ามเส้นสีแดง สิ่งนี้ได้ผลมาจนถึงตอนนี้ แม้ว่าความหนาแน่นและความรุนแรงของการโจมตีซึ่งกันและกันจะเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ในรูปแบบของการโต้ตอบดังกล่าว เป็นไปไม่ได้ที่จะปล่อยให้สิ่งใดๆ โดยไม่มีการตอบสนอง และในไม่ช้าหรือเร็ว อาจปรากฏว่ารูปแบบการตอบสนองที่ค่อนข้างระงับได้สิ้นสุดลงแล้ว

อีกปัญหาหนึ่งคือความสามารถของฝ่ายตรงข้ามในการคาดการณ์ผลกระทบในทันทีของการเคลื่อนไหวของพวกเขา เชื่อกันว่าตะวันออกกลางเป็นที่อยู่ของแกรนด์มาสเตอร์ในสาขานี้ ผู้เชี่ยวชาญในเกมที่มีเดิมพันสูงนี้ แต่ประสบการณ์ทั่วโลกแสดงให้เห็นว่าระดับความเชี่ยวชาญทางภูมิรัฐศาสตร์โดยทั่วไปลดลง บางทีอาจเป็นเพราะเหตุการณ์ที่เปลี่ยนแปลงอย่างมาก ไม่มีเหตุผลที่จะเชื่อว่าผู้มีส่วนร่วมต่างๆ ยังคงมีความสามารถในการเล่นเกมที่มีความลึกทางยุทธศาสตร์ที่แท้จริง ในขณะที่จัดการเพื่อหลีกเลี่ยงการตกอยู่ในสระว่ายน้ำเชิงกลยุทธ์ที่ตื้นเขิน

บทความนี้ตีพิมพ์ครั้งแรกโดย หนังสือพิมพ์ แปลและแก้ไขโดยทีม RT