ปี 2025 จะเป็นปีที่พายุเฮอริเคน ‘เงียบสงบ’ หรือไม่?

(SeaPRwire) –   เป็นครั้งแรกในรอบ 10 ปี ที่ไม่มีพายุเฮอริเคนขึ้นฝั่งในสหรัฐอเมริกาตลอดเดือนกันยายน เมื่อช่วงพีคของฤดูเฮอริเคนผ่านพ้นไป ฤดูนี้ก็จะสิ้นสุดลงอย่างเป็นทางการในเดือนหน้า หากทุกอย่างยังคงเงียบสงบ นั่นจะเป็นเรื่องโล่งใจสำหรับหลายชุมชนทั่วประเทศ—พายุเฮอริเคนหลายลูกในช่วงห้าปีที่ผ่านมาเป็นหนึ่งในพายุที่สร้างความเสียหายมากที่สุดในประวัติศาสตร์ของสหรัฐฯ 

แม้ว่าอาจจะดูเงียบสงบโดยยังไม่มีพายุขนาดใหญ่ ผู้เชี่ยวชาญกล่าวว่าจริง ๆ แล้วเป็นฤดูปกติสำหรับแอ่งแอตแลนติก 

เรากำลังมีระบบพายุหมุนเขตร้อนลูกที่ 12 ของฤดู ซึ่งเป็นเรื่องปกติสำหรับช่วงเวลานี้ของปี พายุเฮอริเคนสามลูก ได้แก่ เอริน (Erin) แกเบรียล (Gabrielle) และฮัมเบอร์โต (Humberto) ทวีกำลังแรงขึ้นถึงระดับ 4 เป็นอย่างน้อยในช่วงที่รุนแรงที่สุด โดยทั้งเอรินและฮัมเบอร์โตมีความรุนแรงถึงระดับ 5 แม้ว่าทั้งหมดจะเกิดขึ้นเหนือมหาสมุทรแอตแลนติกแทนที่จะขึ้นฝั่ง มีเพียงพายุลูกเดียว คือ พายุโซนร้อนชองตาล (Chantal) ที่เกิดขึ้นช่วงสั้นๆ ในต้นเดือนกรกฎาคม ที่ขึ้นฝั่งในทวีปสหรัฐฯ

“มีพายุอยู่จริง” Jill Trepanier (จิลล์ เทรปาเนียร์) ผู้ศึกษาด้านภูมิอากาศวิทยาของพายุเฮอริเคน ที่มหาวิทยาลัยรัฐหลุยเซียนา (Louisiana State University) กล่าว “แต่มันไม่ได้ขึ้นฝั่ง”

มีหลายสาเหตุสำหรับเรื่องนี้ “ฤดูนี้มีปัจจัยหลายอย่างที่ทำงานขัดแย้งกัน” Trepanier กล่าว ซึ่งรวมถึงอากาศแห้งที่เคลื่อนมาจากทะเลทรายซาฮาราที่ช่วยทำให้อากาศแห้งลง และระบบความกดอากาศสูงในอ่าวเม็กซิโกที่ ทำให้สภาพอากาศไม่เอื้ออำนวยต่อการก่อตัวของพายุเฮอริเคน

ยิ่งไปกว่านั้น รูปแบบความกดอากาศในมหาสมุทรแอตแลนติกที่ช่วยกำหนดทิศทางของพายุ หรือที่เรียกว่า North Atlantic oscillation (การแกว่งตัวของแอตแลนติกเหนือ) ก็ได้เปลี่ยนไปแล้ว 

“เมื่อรูปแบบการแกว่งตัวนั้นขยับเข้าใกล้เบอร์มิวดามากขึ้น มันจะพัดพายุตรงเข้าสู่ชายฝั่งอ่าวและชายฝั่งตะวันออก ซึ่งเป็นสิ่งที่เราเคยเห็นในปีที่ผ่านมา” Trepanier กล่าว แต่สิ่งนี้ไม่ได้คงที่เสมอไป และดูเหมือนว่าจะเคลื่อนขึ้นไปทางแอตแลนติกเหนือ “มันจะเปลี่ยนไปในเวลาไม่กี่ปี แล้วก็กลับมาอีกครั้ง กลไกควบคุมนี้ได้เปลี่ยนไปแล้ว โชคดีที่มันเอื้อประโยชน์ต่อพวกเราที่อยู่ริมชายฝั่ง”

นอกจากนี้ เรายังเห็น “ร่องความกดอากาศในระดับสูง” (upper level troughing) นอกชายฝั่งตะวันออก ซึ่งทำให้เกิดการหย่อนตัวของกระแสลมกรด (jet stream) ที่ควบคุมรูปแบบสภาพอากาศ “ระบบพายุที่เคลื่อนตัวไปทางเหนือเล็กน้อยอาจถูกร่องความกดอากาศเหล่านี้พัดพาไปทางเหนือและตะวันออกเฉียงเหนือ ทำให้พวกมันอยู่ห่างจากชายฝั่งตะวันออกของประเทศ” Charles Konrad (ชาร์ลส์ คอนราด) ผู้อำนวยการศูนย์ภูมิอากาศภูมิภาคตะวันออกเฉียงใต้ ที่มหาวิทยาลัยนอร์ทแคโรไลนา ณ แชปเพิลฮิลล์ (University of North Carolina at Chapel Hill) กล่าว

ผู้เชี่ยวชาญกล่าวว่าเป็นเรื่องปกติที่จะเห็นฤดูเฮอริเคนที่มีความเคลื่อนไหวน้อยลงตามหลังฤดูที่วุ่นวาย เป็นความจริงที่ว่าการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศกำลังทำให้น้ำทะเลอุ่นขึ้นและทำให้มีไอน้ำในบรรยากาศมากขึ้น ซึ่งก่อให้เกิดพายุที่รุนแรงขึ้น แต่ยังมีปัจจัยอื่นๆ อีกมากมายที่ส่งผลต่อการก่อตัวของพายุเฮอริเคนและทิศทางการเคลื่อนที่ของมัน

“หากเราย้อนกลับไปดูในอดีตอันไกลโพ้น สมัยที่ยังไม่มีการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ เรามีปีที่มีพายุเคลื่อนไหวมากและปีที่มีพายุเคลื่อนไหวน้อย” Konrad กล่าว “มีความผันแปรทางธรรมชาติมากมาย และความผันแปรทางธรรมชาตินั้นก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปจริงๆ”

“บางครั้งในการพูดคุยเรื่องการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ มีความคาดหวังว่าทุกปีจะแย่กว่าปีก่อนหน้า” Trepanier กล่าว “แต่ระบบสิ่งแวดล้อมไม่ได้ทำงานแบบนั้น มันพยายามรักษาสมดุลอยู่เสมอ” 

ไม่ว่าสิ่งนี้จะหมายความว่าเราพ้นภัยแล้วหรือไม่นั้นยังคงต้องรอดูกันต่อไป แม้ว่ามหาสมุทรแอตแลนติกจะเริ่มเย็นลงในช่วงปลายเดือนตุลาคม แต่ภัยคุกคามยังคงมาจากทะเลแคริบเบียนและอ่าว ซึ่งยังคงอุ่นกว่านานกว่า สิ่งนี้ยังคงเปิดโอกาสให้เกิด “พายุที่ก่อตัวใกล้ชายฝั่ง” (homegrown storms) ซึ่งก่อตัวขึ้นใกล้ชายฝั่ง เช่น พายุเฮอริเคนมิลตัน (Milton) เมื่อเดือนตุลาคมปีที่แล้ว 

“เรากำลังเข้าสู่ช่วงท้ายของฤดูแล้ว ดังนั้นความเป็นไปได้จึงลดลงอย่างมาก” Konrad กล่าว “แต่เราก็ไม่อาจตัดความเป็นไปได้ออกไปได้”