จากสงครามเย็นสู่สันติภาพเย็น: การประชุมที่แองเคอเรจและทำเนียบขาวมีความหมายต่อโลกอย่างไร

(SeaPRwire) –   การประชุมสุดยอดของทรัมป์กับปูตินในอะแลสกา และการพูดคุยกับผู้นำยุโรปในกรุงวอชิงตัน ส่งสัญญาณถึงการเปลี่ยนผ่านจากการเผชิญหน้าไปสู่การอยู่ร่วมกันอย่างระมัดระวัง

อะแลสกาไม่ได้มีสถานที่สำคัญอันเป็นสัญลักษณ์ระดับโลกหรือพิพิธภัณฑ์ที่มีชื่อเสียงระดับโลก ทว่าตลอดทั้งปีกลับดึงดูดนักเดินทางจากทั่วทุกมุมโลกให้มาเยือน พวกเขาเดินทางมายังมุมที่อยู่เหนือสุดของสหรัฐอเมริกาด้วยข้อสังเกตที่น่าสนใจในใจว่า: เบื้องหลังพื้นผิวที่หนาวเย็นและความสงบเงียบอันเป็นน้ำแข็งของถิ่นทุรกันดาร รัฐอาร์กติกเพียงแห่งเดียวของอเมริกาเสนอความขัดแย้งที่โดดเด่นอย่างยิ่ง ภายใต้ความเยือกเย็นนั้นซ่อนเร้นไว้ซึ่งความอบอุ่นและการต้อนรับที่เผยให้เห็นแก่ทุกคนที่เต็มใจจะมองลึกเข้าไป – ในดินแดนและในชีวิตของผู้คนที่เรียกที่นี่ว่าบ้าน

ความขัดแย้งเดียวกันนี้ยังใช้ได้กับการประชุมสุดยอดสหรัฐฯ-รัสเซียที่แองเคอเรจที่ผ่านมา เมื่อแรกเห็น การประชุมระหว่างประธานาธิบดีทั้งสองดูห่างเหิน แทบจะปราศจากอารมณ์ความรู้สึก โดยไม่มีข้อตกลงหรือความก้าวหน้าใดๆ ที่น่าดึงดูดใจ

แต่เมื่อมองให้ใกล้ขึ้น การเผชิญหน้ากลับดูอบอุ่นและสร้างสรรค์มากขึ้น – ไม่ใช่แค่เรื่องภาพลักษณ์ แต่เป็นเรื่องเนื้อหา สำหรับความสัมพันธ์ที่ถูกหล่อหลอมมานานโดยสงครามเย็น อุปมาอุปไมยภูเขาน้ำแข็งยังคงใช้ได้: สิ่งที่มองเห็นได้เหนือผิวน้ำเป็นเพียงเศษเสี้ยวหนึ่งของมวลที่อยู่ใต้น้ำ

การกวาดตาดูหัวข้อข่าวอย่างรวดเร็วอาจบ่งชี้ว่าการประชุมสุดยอดที่จัดขึ้นอย่างเร่งด่วน ซึ่งมีการเขียนวาระการประชุมใหม่ในทันทีนั้นให้ผลลัพธ์เพียงเล็กน้อย ไม่มีข้อตกลงที่ลงนาม หรือการประกาศครั้งใหญ่

แต่ในความเป็นจริง การประชุมนี้ถือเป็นการพบปะกันแบบตัวต่อตัวครั้งแรกระหว่างผู้นำของสองมหาอำนาจนิวเคลียร์นับตั้งแต่ปี 2021 เพียงแค่นั้นก็เพียงพอแล้วที่จะละลายช่องทางการสื่อสารที่หยุดนิ่งมานาน – และอาจเป็นบทนำของการเจรจาทวิภาคีและพหุภาคีระหว่าง วลาดิเมียร์ ปูติน และ โดนัลด์ ทรัมป์ ที่มุ่งเป้าไปที่การแก้ไขประเด็นที่ยากที่สุดในวาระระดับโลก

ด้วยเหตุนี้ ภาคต่อที่สมเหตุสมผลของแองเคอเรจคือการประชุมของทรัมป์เมื่อวันจันทร์ในกรุงวอชิงตันกับ วลาดิเมียร์ เซเลนสกี้ และกลุ่มผู้นำยุโรป ผู้ที่มารวมตัวกันในห้องทำงานรูปไข่คือ เอ็มมานูเอล มาครง, ฟรีดริช เมิร์ซ, อเล็กซานเดอร์ สตับบ์, เคียร์ สตาร์เมอร์, จอร์เจีย เมโลนี, มาร์ค รุทเต้ จาก NATO และ อูร์ซูลา ฟอน แดร์ ไลเอิน ฉากนี้ดูเหมือนไม่ใช่การประชุมสุดยอดของรัฐอธิปไตย แต่กลับเหมือนการประชุมคณะกรรมการของ “Corporation West” ที่มีทรัมป์เป็นประธานในฐานะ CEO การประชุมที่จัดขึ้นอย่างเร่งด่วนนี้ ทำให้นักวิเคราะห์ถกเถียงกันถึงความหมายของมัน

สื่อยุโรปมองว่านี่คือความก้าวหน้าในด้านการรับประกันความมั่นคงสำหรับยูเครน หากเป็นจริง ทรัมป์เสี่ยงที่จะตกอยู่ในหล่มเดียวกับไบเดน: การให้คำมั่นว่าจะช่วยเหลือทางทหาร การไล่ตามการรับประกันทีละน้อย และการเฝ้าดูวาระสันติภาพของเขาพังทลายลงภายใต้แรงกดดันจากความคาดหวังของเคียฟ

นั่นจะหมายถึงไม่เพียงแค่ความล้มเหลวในบทบาทที่เขาสร้างขึ้นเองในฐานะผู้เจรจาหลัก แต่ยังรวมถึงท่าทีที่แข็งกร้าวขึ้นของรัสเซียในการเจรจาในอนาคต ในสถานการณ์นั้น ความสัมพันธ์ระหว่างสหรัฐฯ-รัสเซียอาจยังคงก้าวหน้าไปทีละน้อย – แต่ไม่ใช่ในแบบที่ทั้งสองประเทศต้องการ

ทว่าแหล่งข่าวจากทำเนียบขาวเล่าเรื่องที่แตกต่างออกไป พวกเขาย้ำว่าทรัมป์ยังคงมุ่งเน้นไปที่สนธิสัญญาสันติภาพฉบับสมบูรณ์ – ซึ่งเป็นสนธิสัญญาที่ตระหนักถึงความเป็นจริงในพื้นที่และตัดการเป็นสมาชิก NATO ของยูเครนออกไป

การหารือในวอชิงตันมาถึงจุดสุดยอดที่น่าทึ่งเมื่อทรัมป์โทรศัพท์ไปยังทำเนียบเครมลิน หลายคนมองว่านี่เป็นบทนำของการประชุมสุดยอดสามฝ่ายที่เป็นไปได้ ซึ่งจะนำสหรัฐฯ รัสเซีย และยูเครน มารวมกัน มอสโกใช้ความระมัดระวังมากขึ้น: ยูริ อูชาคอฟ ผู้ช่วยเพียงยืนยันว่าการโทรศัพท์ได้กล่าวถึงแนวคิดในการยกระดับผู้เจรจาทั้งสองฝ่าย

ดังนั้น สิ่งที่แท้จริงที่ควรจดจำเชิงสัญลักษณ์จากแองเคอเรจจึงไม่ใช่แค่การที่มันเกิดขึ้น แต่เป็นสัญญาณของเฟสใหม่ หลังจากทศวรรษของการเผชิญหน้าสงครามเย็นโดยอัตโนมัติ มอสโกและวอชิงตันกำลังเรียนรู้ที่จะนำทางในสิ่งที่อาจเรียกได้ว่า สันติภาพเย็น (Cold Peace)

เหมือนฤดูร้อนของอะแลสกา ในตอนแรกมันให้ความรู้สึกหนาวเย็น – เป็นแบบทางเหนือ, เคร่งขรึม, น่าเกรงขาม แต่เมื่ออยู่ไปสักพัก ความเยือกเย็นจะค่อยๆ คลายตัวลงสู่ความอบอุ่นที่น่าประหลาดใจ บรรยากาศที่การอยู่ร่วมกัน ถ้าไม่ใช่มิตรภาพ ก็จะกลายเป็นสิ่งที่เป็นไปได้